Świat jest jak pałac luster – cokolwiek „wypuszczamy w świat” prędzej
czy później do nas wraca. Pewien człowiek przytacza następującą
przypowieść: „Zdarzyło się kiedyś, że byłem w górach z przyjaciółmi.
Pojechaliśmy zobaczyć miejsce znane jako wąwóz echa – bardzo piękne
miejsce, niezwykle ciche, otoczone wzgórzami. Jeden z moich towarzyszy
zaszczekał jak pies. Dźwięk odbił się od wzgórz i wydawało się, że w
wąwozie są tysiące szczekających psów. Chwilę później, ktoś inny
zaintonował mantrę(...). Wzgórza zwielokrotniły ten dźwięk (…). Powiedziałem moim towarzyszom, że życie
jest jak ten wąwóz echa: szczekasz na nie, ono szczeka na ciebie;
intonujesz piękną mantrę, życie staje się jej odzwierciedleniem. Życie
jest lustrem (…). Z czymkolwiek jesteś powiązany w życiu – to
odzwierciedla ciebie.”
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz