dając im nektar swoich słów,
kamienne serca kruszysz w uczucia,
gdy spadnie na nie pyłek z twych stóp.
Na pustyni serca rośnie oddanie
skąpane w deszczu twoich uśmiechów,
mocno objęte świętym imieniem
sprawia, że wszystko nabiera blasku.
Ty bezdomnemu pokazujesz dom,
bezcelowości nadajesz sens,
wojnę zamieniasz w pokój, iluzję w proch,
wszystkim oddechom dajesz nowy cel.
Otwierasz przed nami drzwi wolności,
troskliwie pomagasz przekroczyć ich próg,
co powiedzieć tu może nieszczęśnik,
który gasi swój odwieczny ból.
O Mistrzu! Dziękuję za twą mądrość i dobro,
za twą miłość, którą budzisz mnie ze snu,
chcę wyrazić swą wdzięczność jak dziecko,
które może dać tylko garść uśmiechów.
Prosimy, pomóż nam wzrastać w miłości,
szczęśliwie służąc u Twoich Stóp.
Dając Ci kwiaty pełne wdzięczności,
pragniemy pokłonić się Tobie w tym Dniu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz