"Pewnego dnia mój mąż i ja siedzieliśmy w kawiarni i piliśmy kawę...
Miałam na sobie stary płaszcz, który rujnował mi życie. Czułam się w nim wybrakowana - nienawidziłam go. Nie był ciepły. Zniekształcał moją sylwetkę i czułam się w nim naprawdę brzydka.
Kawiarnia była tania, kawa bez smaku. Marzyłam o tym, że pewnego dnia będziemy pić dobrą kawę w eleganckiej restauracji, że będę wyglądać stylowo i pięknie.
Oczy mojego męża lśniły gdy patrzył na mnie. Kochał mnie i nie wiedział co w tej chwili działo się w mojej głowie i co mnie smuciło.
Zmarł młodo... a ja zostałam sama...
Przez kilka kolejnych lat siedziałam w setkach kawiarni. Wypiłam tysiące filiżanek dobrej kawy i miałam dużo modnych, pięknych płaszczy.
Ale... Jego tam nie było...
Często wspominam ten moment i teraz rozumiem co straciłam. Rozumiem, że w tamtej taniej kawiarni, przy kiepskiej kawie miałam wszystko, choć nie zdawałam sobie z tego sprawy i nie potrafiłam tego docenić..."
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz