"Mój sześcioletni syn zapytał;
- Mamo, co to jest dom dziecka?
Wytłumaczyłam mu. Syn długo myślał, potem poszedł do swojego pokoju i zamknął drzwi. Weszłam za nim.
- Nie przeszkadzaj, muszę sam… - powiedział syn.
Czekam, trochę się denerwuję. Wyszedł z pokoju mniej więcej po
godzinie, oczy czerwone od płaczu, ale zadowolony. Spytałam, co tam
robił.
- Najpierw dziękowałem, że mieszkam w domu i mam was, a potem
– o! – odpowiedział i wyciągnął ogromną torbę wypełnioną zabawkami,
ubrankami, książkami. Nawet cukierki do niej włożył. Poprosił mnie,
żebym odwiozła to tym dzieciom z domu dziecka i dodał:
- Mamo, a dzieciaczki poczują, że do każdej rzeczy dodałem jeszcze swoją miłość?"
źródło: Po Pierwsze Ludzie
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz